κυναυγής

κυναυγής, -ές (Α)

αυτός που βλέπει, που παρατηρεί με αναίδεια, με κυνισμό.

[ΕΤΥΜΟΛ. < κύων, κυνός + -αυλής (< *αὖγος ή < αὐγή), πρβλ. δι-αυγής, πυρ-αυγής].